చిన్నతనం చాల సంతోషమైన కాలం అంటారు. హాయిగా చీకూ చింత లేకుండా భోజనం, చిరుతిండి బట్టలు ప్రేమగల దేవత మాకు సంసిండ్డం చేసి ఇస్తుందనే ఉద్దేశ్యం తో తిరగటం ఆడుకోవటం బాగా ఉంటుంది.
ఈ పెద్దవాళ్ళు ఎందుకో చిదరించు కొంటూ కోప్పడుతూ, ఏడుస్తూ బ్రతుకుతారు. అట్లా బతకక పోతేనేం?
ఆకాశం మబ్బులూ, పువ్వులూ, చిలకలూ, రైళ్ళూ , నీళ్ళూ ఇన్ని ఉండగా ఈ పెద్దవాళ్ళకు సంతోషం లేక పోవట మేమా అని సందేహం.